Violin Finnigan
– Rozumiem cię, Sofii – mówi cicho. Ona patrzy na niego z niedowierzaniem.
– Jak? – szepcze.
– Też przez to przeszedłem – patrzy w jej oczy – Mój świat też się zawalił.
– Stephane…
Podchodzi do niej. Delikatnie chwyta jej twarz w swoje dłonie.
– Pomogę ci. – Jego głos przesycony jest cierpieniem. – A ty pomożesz mnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz